Każdą lokalizację traktujemy w tym roku wielowymiarowo, a w sposób szczególny dotyczy to przestrzeni Starego Teatru. Zagramy tam, gdzie zwykle się nie gra! Zapraszamy w podróż przez czas i przestrzeń, przez które poprowadzi nas muzyka – o miłości, różnorodności, relacjach i napięciach. Wystąpią Chór Polskiego Radia, Pepol/Krzewiński oraz Górczyński/Kiwer z Wiak.

Michał Pepol i Kuba Krzewiński szukają odpowiedzi na pytanie: Jak brzmi romans w XXI wieku uchem współczesnych kompozytorów? Odpowiedzi znajdziemy w performatywnym programie o miłości – od Fukuoki, przez Luciera, aż po Korę.

Przesyceni romantyzmem kompozytorzy poprzedniego stulecia stronili od miłosnych uniesień. Jednak XX wiek minął już na dobre, więc kompozytorzy na powrót mogą swoimi utworami opowiadać o romansach, mówić wprost o uczuciach, namiętności i fizyczności. Napięcie, dystans, bliskość lub jej brak są istotą duetów Kuby Krzewińskiego i Alvina Luciera – choć u każdego z kompozytorów opowiedziane w inny sposób. Kompozycje Niny Fukuoki oraz Kory w wersji Michała Pepola tworzą klamrę koncertu solowymi wykonaniami, w których miłość pojawia się w jeszcze bardziej dosłownej formie. Utwór Fukuoki traktuje o szczególnej relacji muzyka i jego instrumentu zestawionej z praktykami BDSM. Natomiast Pepol w wysmakowany sposób przekomponowuje Kocham cię, kochanie moje zespołu Maanam. Elementem spajającym cały program jest uwypuklony aspekt performatywny, którym twórcy posługują się, żeby poszerzyć metaforykę i znaczeniowość muzyki. 

Michał Górczyński przywiezie swój najnowszy projekt Roboty-duety, które tworzy z profesjonalnym ramieniem robotycznym. W dalszej części roboty zastąpi krakowski modularz Wojtek Kiwer z syntezatorami własnej konstrukcji, a ich wspólną improwizację Dominika Wiak zinterpretuje tańcem.

Pomysł na Roboty-duety to efekt półrocznej pracy w ramach stypendium artystycznego miasta Warszawy oraz współpracą z firmą ABB. Roboty jako maszyny wytwarzające dźwięki są tematem budowania historii muzycznych. Artysta bada związek ruchu z wywoływanym przezeń dźwiękiem. Dynamika i sublimacja każdego gestu wypracowanego przez lata ćwiczeń decyduje o technice wykonawcy. „Technika” dotyczy również współczesnych robotów z całą ich niedoskonałością, ograniczonym programowaniem i mechaniką. Współdziałanie muzyka i maszyny zastąpi żywa improwizacja. W dalszej części do Górczyńskiego dołączy krakowski modularz Wojtek Kiwer z syntezatorami własnej konstrukcji, a ich wspólną improwizację Dominika Wiak zinterpretuje tańcem.

Rytmiczny lub medytacyjny – dwie odmiany minimalizmu zaprezentuje Chór Polskiego Radia, który sięga po amerykańskie i litewskie kompozycje Eastmana, Cage’a, Langa i Digimasa.

Minimalizm pojawiał się ostatnio na festiwalu Sacrum Profanum głównie w ujęciu medytacyjnym, praktykowanym w duchu filozofii deep listening Oliveros. W tym roku usłyszymy go jednak także w ujęciu rytmicznym z licznymi powtórzeniami. Obie odmiany zaprezentuje Chór Polskiego Radia, który sięga po kompozycje amerykańskie i litewskie. Wracamy do muzyki Juliusa Eastmana, zbuntowanego czarnoskórego geja, tym razem w utworze na chór kobiecy. Usłyszymy także dwóch innych słynnych Amerykanów – wywrotowca Johna Cage’a oraz natchnionego i uporządkowanego Davida Langa. W twórczości ich obu muzyka na chór zajmuje ważne miejsce. Natomiast z zamiłowania do litewskiej odmiany minimalizmu nie mogliśmy powstrzymać się przed dodaniem do tego zestawu utworu Dominykasa Digimasa.

* Projekt jest realizowany w ramach stypendium m. st. Warszawy.


 





Linki: 
Posłuchaj Contre No. 1 / Kuba Krzewiński
Posłuchaj KCKM / Michał Pepol
Posłuchaj Oscillations / Dominykas Digimas
Posłuchaj for love is strong / David Lang