Sacrum Profanum łączy siły z jednym z najbardziej cenionych litewskich zespołów! Contemporary Music Ensemble Synaesthesis zabiera publiczność w podróż – między innymi po opuszczonym mieście. Muzyka litewskich minimalistów skłania do refleksji na temat kryzysów, z jakimi się mierzymy, pomagając zarazem odnaleźć spokój, niezbędny, by je przezwyciężyć.

Litewskie ujęcie minimalizmu, dobrze znane publiczności Sacrum Profanum, jest wyjątkowo oszczędne, wręcz statyczne i pełne powtórzeń. Zawsze cechuje je przejrzysta struktura. Ten ważny nurt muzyki współczesnej, spopularyzowany w Litwie w latach 70. XX wieku, przeżywa dziś drugą młodość za sprawą kolejnych pokoleń kompozytorek i kompozytorów. W tym gronie ważnymi postaciami są: Dominykas Digimas, Julius Aglinskas i Ramūnas Motiekaitis.

Z twórczością wymienionych artystów zapoznamy się podczas kolejnego spotkania cyklu Sacrum Profanum: Interakcje. Tym razem w Krakowie wystąpi wileński zespół Contemporary Music Ensemble Synaesthesis, dla którego minimalistyczna redukcja, melancholia i subtelne zmiany są naturalnymi środkami artystycznymi. Utalentowani twórcy za cel obrali sobie zacieranie granic pomiędzy gatunkami i dziedzinami sztuki oraz wpisywanie muzyki nowej we frapujące narracje. To podejście zostało docenione przez Fundację Muzyczną Ernsta von Siemensa, która przyznała Litwinom Ensemble Prize – swoisty znak jakości i potwierdzenie statusu wykonawców najwyższej klasy.

Na koncercie usłyszymy utwór zamówiony przez Synaesthesis u trzech kompozytorów, inspirowany spacerami po opustoszałym wskutek lockdownu mieście. Tak powstał Flaneur (z fr. flâneur – spacerowicz, włóczęga), muzyczny zapis stanów psychicznych i emocji towarzyszących pandemii, oddający wrażenie zatrzymania i wytrącenia z równowagi. Podobne zagadnienia porusza Solastalgia (termin oznacza zespół dolegliwości psychologicznych wywołanych poczuciem bezradności wobec zmian klimatycznych) autorstwaŽibuoklė Martinaitytė. Kompozycja cechuje się bogactwem barw dźwięków i złożonością faktur. Pewnej uważności i wczucia się wymaga także poetycka muzyka Diany Čemerytė. Refleksyjne utwory minimalistów skłaniają do spotkania się z własnym niepokojem. I choć nie obiecują, że jego źródła znikną, to pomagają odnaleźć spokój ducha, niezbędny, by właściwie reagować.

PROGRAM

Ramūnas Motiekaitis – 1997-ieji regi mane

Diana Čemerytė – “Meine Seele wartet…”, after listening to Bach

Julius Aglinskas – tylūs atspindžiai
Žibuoklė Martinaitytė – Solastalgia
Dominykas Digimas – sensescape

WYKONAWCY

Contemporary Music Ensemble Synaesthesis:

Marta Finkelštein – fortepian

Vytenis Gurstis – flet

Artūras Kažimėkas – klarnet

Lora Kmieliauskaitė – skrzypce

Monika Kiknadzė – altówka

Arnas Kmieliauskas – wiolonczela

Donatas Butkevičius – kontrabas

Džiugas Daugirda – wibrafon

Karolis Variakojis – dyrygent