Przedstawicielka nurtu nowej złożoności? Skądże znowu! Nie utożsamiała się z nim, nie ulegała też tendencjom nostalgicznym i retrospektywnym w latach 70. i 80. ubiegłego wieku. Konsekwentnie rozwijała swój indywidualny styl – modernistyczny, pełen komplikacji i kontrastów. Fortepian był dla Buczek szczególnie istotny, był źródłem inspiracji i obiektem eksperymentów dźwiękowych. Jej dotychczas niegrywane utwory wykorzystują innowacyjne techniki brzmieniowe na tym instrumencie oraz wypełniają przestrzeń w historii dwudziestowiecznej polskiej literatury pianistycznej. Interpretacja kompozycji fortepianowych Barbary Buczek jest kluczem do uchwycenia istoty jej stylu kompozytorskiego w ogóle. Była absolwentką klasy kompozycji Bogusława Schaeffera, dlatego to właśnie kompozycje mistrza uzupełniają program i osadzają go w kontekście.
Barbara Buczek - Wariacje na fortepian (1968) 5
Bogusław Schaeffer – Dwa utwory (1960) 4'
Barbara Buczek – Sonata breve na fortepian (1968) 7’
Pierre Boulez – Douze Notation (wybór) (1945)
Barbara Buczek – Intermezzo na fortepian (1992) 6
Arnold Schonberg – Drei Klavierstuecke op. 11 (I) (1909/1910)
Barbara Buczek – Eidos IV na fortepian (1991) 6’
Barbara Buczek – Les accords ésotériques na fortepian (1991) 5’
Wykonawcy:
- Martyna Zakrzewska – fortepian
Projekt zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.