Cookies Ta strona używa plików cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia zindywidualizowanych usług oraz tworzenia statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia w opcjach Twojej przeglądarki. Więcej informacji. Zamknij
Sacrum Profanum 2023

Roman Haubenstock-Ramati - Decisions

Wykonawca: Ablinger / Fell / Lehn
Wydawca: Bôłt Records
Rok: 2020
Gatunek: muzyka współczesna

Interpretacje partytur graficznych Romana Haubenstocka-Ramatiego z 2020 roku, na pierwszej płycie elektroniczne wersje Lehna, Ablingera i Fella, a na drugiej akustyczne interpretacje Reinholda Friedla na fortepian. O ile elektroniczne wciąż czekają na prezentację koncertową, to druga płyta jest wyborem utworów z koncertu Friedla z 2019 roku, zarejestrowanych studyjnie przy tej okazji.

„Roman Haubenstock-Ramati na wczesnym etapie swojej twórczości zauważył ograniczenia metody serialnej. Podstawowy problemem dostrzegł w następującym paradoksie: utwory powstałe w zgodzie z tą metodą nadawały kompozytorowi status twórcy całkowicie panującego nad materiałem, a jednocześnie czyniły zeń podmiot poddany dyktatom ścisłych rozwiązań, które narzucone były przez logikę procedury. Nie ograniczały więc odkryć w dziedzinie materiału, ale zdecydowanie wpływały na inwencję formy. Dla Haubenstocka-Ramatiego rozróżnienie pomiędzy materią i formą, a także pomiędzy zasadniczo odmiennymi metodami ich rozwoju – odpowiednio poprzez odkrycie oraz wynalazek – stanowiły punkt wyjścia dla porzucenia metody serialnej. Na poziomie formy zakazem, który w najbardziej dojmujący sposób krępował inwencję, był zakaz repetycji. Haubenstock-Ramati dostrzegł potencjał w inspiracjach spoza pola muzyki. Katalizatorem stało się spotkanie z mobilami Alexandra Caldera. Pracujący w Paryżu amerykański rzeźbiarz opracował metodę formowania wiszących form, które poruszane ruchem powietrza ciągle zmieniają konfiguracje i wzajemne położenie. Mobil jest więc zaplanowanym przez artystę zestawem możliwości, które przyjmują inną formę w zależności od warunków zewnętrznych. Kompozytor wyobraził sobie każdy z takich komponentów jako formę zamkniętą, która staje się dynamiczna względem pozostałych zamkniętych form. Taki układ komponentów dopuszcza repetycję jako metodę badania różnych właściwości poszczególnych form. Ich wykonanie zakłada bowiem, że różne właściwości stają się widoczne (słyszalne) w zależności od kontekstu, w którym dana forma jest prezentowana. Można to porównać do procesu oglądania rzeźby: czas poświęcony na jej okrążenie pozwala zapoznać się nie tyle z różnymi formami, co z różnymi aspektami tej samej formy. I znowu do głosu dochodzi metafora topologiczna, a wraz z nią do partytury wkracza trzeci wymiar.”