Zupełnie odmienne spojrzenia na współczesną perkusję pod względem barwy i energii, ale też rozbudowania perkusyjnego instrumentarium.
Zbigniew Karkowski jest jedną z ikon Sacrum Profanum. Pochodzący z Krakowa kompozytor, był twórcą cenionym za wyobraźnię i bezkompromisowość. Działał przede wszystkim na scenie muzyki eksperymentalnej, improwizował, tworzył sztukę dźwięku. Chętnie wykorzystywał typowe dla Iannisa Xenakisa procedury stochastyczne. Karkowski zmarł w 2013 roku, a Sacrum Profanum powzięło misję prezentowania jego kolejnych utworów instrumentalnych w Krakowie: Monochromy – zeitkratzer (2015), Doing by Not Doing – GGR Betong (2018), Field – Apartment House (2019), Nerve Cell_0 – Anton Lukoszevieze (2019), Encumbrance – Zespół Wokalny Gęba (2019) i Execution of Intelligence – Reinhold Friedl (2021). Czas na Form & Disposition napisany, podobnie jak inne jego kompozycje, specjalnie z myślą o konkretnym wykonawcy – tu dla Daniela Buessa, również nieżyjącego już znakomitego perkusisty i popularyzatora eksperymentalnych twórców. Festiwal zamówił u Aleksandra Wnuka i Piotra Peszata rekonstrukcję tej kompozycji wraz z konkretnym instrumentarium perkusyjnym i przetworzeniami elektrycznymi. Dojdzie więc do swoistej prapremiery nowej odsłony tego utworu.
Wcześniej usłyszymy Huberta Zemlera w solowej improwizacji na werbel. Perkusista wraca na Sacrum Profanum po barwowym odczytaniu Dlugoszewski i Feldmana wespół z Hashtag Ensemble (2019) oraz brawurowej improwizacji na lokomotywę potraktowaną perkusyjnie w starej lokomotywowni Płaszów (2020). Jak mówi sam artysta: „Granie solo uważam za korzeń mojej twórczości. Wszystkie moje doświadczenia, kiedy akompaniuję na zestawie albo jestem wykonawcą muzyki nowej, w grze solo skupiają się jak w soczewce. (…) Albumy solo krystalizują moje doświadczenia – nagrywam je, gdy uzbiera się dostateczna liczba pomysłów. (…) Nawet gdy improwizuję, myślę dużą formą, długim odcinkiem czasowym. Lubię siebie i publiczność wciągnąć w jakąś historię. Siadam w danym miejscu, jednoczę się z nim, dostosowuję się do tego, co mnie otacza, do ludzi, nastroju i akustyki miejsca. Wcześniej nie robię notatek, ale rodzajem kompozycji jest już to, co wezmę na koncert”. Tym razem Zemler zabierze ze sobą werbel Mafketel Drums, który powstał pod jego kierunkiem, wg określonych parametrów (robiony ręcznie, metodą klepkową, z egzotycznego drewna afzelia pozyskanego ze starych ram okiennych z kamienic miasta Ypres w północno-zachodniej Belgii, z dębowymi obręczami również z odzysku). „Czas na przedefiniowanie słowa »postęp«. Kiedyś oznaczało ono ciągły rozwój technologiczny, osiągnięcia inżynierii, przemysłu i optymalizację produkcji i sprzedaży towarów. Realizując swoje projekty na perkusję solo, przez pewien czas również podążałem linearną ścieżką rozwoju. Stopniowo powiększałem swoje instrumentarium. Teraz staję przed artystycznym wyzwaniem, które jest też symbolicznym gestem – liczę, że skłaniającym odbiorcę do uznania samoograniczania się jako jedynej drogi ratunku dla zaśmieconego świata” – komentuje. Umiar i coś, co Szwedzi nazywają lagom, czyli sztuka równowagi i współżycia z naturą wydaje się być kierunkiem niezwykle wskazanym we współczesnym świecie. „Największy zestaw miałem na Pupation of Dissonance, teraz mogę grać solo na werblu, nie potrzebuję się już rozbudowywać. Zagrałem z nim dwa koncerty, które trwały ponad 40 minut każdy, a publiczność słuchała uważnie i nie wychodziła. Chyba ten plan ma szansę na powodzenie” – przeczuwa Zemler, a my mamy pewność!
Hubert Zemler – Lagom/Umiar* (2022) 30’ [premiera światowa]
*
Zbigniew Karkowski – Form & Disposition na perkusję i live-electronics (rekonstrukcja)* (2008/2022) 36’ [premiera światowa]
Hubert Zemler – werbel
*
Aleksander Wnuk – perkusja, live-electronics
Piotr Peszat – live-electronics
