Witold Szalonek ur. 1927 w Czechowicach-Dziedzicach, zmarł w 2001 roku w Berlinie. W latach 1949-56 studiował w PWSM w Katowicach grę na fortepianie u Wandy Chmielowskiej i kompozycję u Bolesława Woytowicza; studia kompozytorskie kontynuował na przełomie 1962-63 u Nadii Boulanger w Paryżu.
Od 1967 prowadził klasę kompozycji w PWSM w Katowicach, w latach 1970-74 jako kierownik Katedry Teorii i Kompozycji tej uczelni. Na przełomie 1970-71 był stypendystą Deutcher Akademischer Austauschdienst w Berlinie Zachodnim. W 1973 został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego zachodnioberlińskiej Akademie der Künste, gdzie objął klasę kompozycji po Borysie Blacherze.
W 1963 odkrył i usystematyzował tzw. dźwięki kombinowane, generowane przez instrumenty dęte drewniane. W 1990 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wilhelmińskiego w Münster (rfn), a w 1994 - doroczną nagrodę Związku Kompozytorów Polskich. Od 1970 prowadził seminaria i kursy dotyczące własnych technik kompozytorskich na głównych uczelniach muzycznych i uniwersytetach m. in. Danii, Niemiec, Finlandii, Polski i Słowacji.
Utwory kompozytora wykonywane są na festiwalach muzyki współczesnej, m. in. na Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt, Światowych Dniach Muzyki MTMW, "Warszawskiej Jesieni", "Time of Music" w Vitasaari, Gulbenkian Music Festival w Lizbonie, "Inventionen" w Berlinie, "Alternatywach" w Moskwie, "Kontrastach" we Lwowie. Witold Szalonek jest również autorem prac teoretycznych dotyczących m. in. twórczości Fryderyka Chopina, Claude'a Debussy'ego, sonoryzmu oraz dźwięków kombinowanych.
Ta strona używa plików cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia zindywidualizowanych usług oraz tworzenia statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia w opcjach Twojej przeglądarki. Więcej informacji.
