Utwory Orena Ambarchiego to pełne wahań i napięcia długie formy piosenkarskie usytuowane na zbiegu wielu szkół: nowoczesnej elektroniki i przetwarzania, warstwowej improwizacji i minimalizmu, wyciszonej, zadumanej piosenki, zwodniczej prostoty i chwilowego zawieszenia między kompozytorami takimi jak Morton Feldman i Alvin Lucier; fizyczności muzyki rockowej, spowolnionej i obnażonej do gołej kości, abstrakcyjnej i sprowadzonej do czystego sygnału. Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku eksperymenty artysty z abstrakcją gitarową i rozszerzoną techniką zaowocowały bardziej osobistym światem brzmień i włączeniem szerszej palety instrumentów i wrażliwości. Na takich albumach, jak Grapes From The Estate czy In The Pendulum's Embrace Ambarchi zastosował harmonikę, instrumenty smyczkowe, dzwony, fortepian, bębny i perkusję, tworząc delikatne, lekkie jako powietrze tekstury współistniejące z głębokimi, wstrząsającymi ściany basowymi tonami wydobywającymi się z jego gitary.

Ambarchi występuje i nagrywa z takimi artystami, jak Fennesz, Charlemagne Palestine, Sunn 0)), Thomas Brinkmann, Keiji Haino, Alvin Lucier, John Zorn, Manuel Gottsching/Ash Ra, Merzbow, Jim O'Rourke, Keith Rowe, Akio Suzuki, Phill Niblock, John Tilbury, Richard Pinhas, Evan Parker, Crys Cole, Fire! i wielu innych. Od 2001 roku Ambarchi regularnie jeździ w trasy po Europie i Ameryce Północnej, występując m.in. na festiwalach ATP (Wielka Brytania), Sonar (Hiszpania), Mutek (Kanada), CTM (Niemcy), INA GRM (Francja), Roskilde (Dania), Etna Fest (Włochy), Festival De Mexico; ma na swoim koncie także współpracę z Islandzką Orkiestrą Symfoniczną podczas Tectonics Festival w Reykjaviku. Jego cieszące się uznaniem trio z Keiji Haino i Jimem O'Rourke corocznie występuje w Tokio, a wiele ich koncertów udokumentowała wytwórnia Ambarchiego Black Truffle.

Ambarchi komponował muzykę do rozmaitych produkcji filmowych, tanecznych i teatralnych, takich jak Weather Lucy Guerin (Melbourne Festival 2012), Black Box (Ballet de L'Opéra, Lyon 2013), Every Breath Benedicta Andrewsa (Belvoir St Sydney 2012), The Maids z Cate Blanchett i Isabelle Huppert (Sydney Theatre Company 2013 i Lincoln Center New York 2014), współpracując także z Robinem Foxem przy realizacji Connected dla zespołu Chunky Move (Melbourne i Północna Ameryka 2011). Za muzykę do przedstawienia Macbetha wystawionego w 2012 roku przez Islandzki Teatr Narodowy Ambarchi otrzymał w 2013 roku Islandzką Nagrodę w dziedzinie sztuk scenicznych.

Ambarchi był współproducentem australijskiego serialu poświęconemu muzyce eksperymentalnej pt. Subsonics (2003), jednym z kuratorów programu dźwiękowego Triennale w Jokohamie w 2008 roku, współpracował z Gertrude Street Gallery w Australii jako jeden z kuratorów i osoba odpowiedzialna za międzynarodową oprawę muzyczną na zamówienie Melbourne International Arts Festival oraz jako kurator oprawy dźwiękowej wystawy Melbourne Now w 2013 roku.

Artysta wydał liczne albumy w wytwórniach takich jak Touch, Editions Mego, Drag City, PAN, Southern Lord, Kranky i Tzadik. W 2003 roku za nagranie na żywo Triste otrzymał wyróżnienie Prix Ars Electronica w kategorii muzyki cyfrowej. Magazyn „The Wire” wymienił jego nagranie Quixotism wśród 50 najlepszych nagrań 2014 roku. W tym samym roku „Pitchfork” nadał mu miano Eksperymentalnego Artysty Roku. Na swojej solowej płycie Hubris z 2016 roku Ambarchi występuje z doborowym gronem muzyków, takich jak Crys Cole, Mark Fell, Arto Lindsay, Jim O'Rourke, Keith Fullerton Whitman czy Ricardo Villalobos. Renomowane magazyny „The Wire”, „Rolling Stone”, „The Quietus” i „Tiny Mix Tapes” uwzględniły Hubris w swoich zestawieniach najlepszych albumów roku.