Kraftwerk to kultowy zespół niemiecki, założony w 1970 roku przez Floriana Schneidera i Ralfa Hüttera, znany ze swoich odkryć na polu eksperymentalnych syntetycznych brzmień. Uznawany jest za pioniera nurtu techno i prekursora gatunków spod znaku elektro i house, takich jak: ambient, elektropop, rave, house i in.

www.kraftwerk.com

Pochodzenie oryginalnej nazwy zespołu tak wyjaśnił Ralf Hütter w wywiadzie udzielonym w czerwcu 1981 r w angielskim Beacon Radio: „Nie mieliśmy pomysłu, jak nazwać nasz zespół. Rozglądaliśmy się wokół siebie, patrząc na zgromadzoną w studio elektroniczną maszynerię. Pomyśleliśmy wtedy, że to jakby nie ma nic wspólnego z muzyką, wygląda jak jakaś elektrownia, czy coś takiego. Wybraliśmy słowo Kraftwerk, ponieważ bardzo podkreślaliśmy naszą niemiecką tożsamość. Wówczas Niemcy były pod wielkim wpływem kultury anglo-amerykańskiej, wszystkie niemieckie zespoły miały anglojęzyczne nazwy. Nie uważaliśmy, by było to właściwe. Mieliśmy nasze studio Kling Klang, nazwę wzięliśmy z języka ojczystego. Wielu naszych kolegów - muzyków mówiło wtedy "Oszaleliście". A Kraftwerk znaczy po prostu elektrownia”.
(Tomasz Wójcik)

Kraftwerk pojawił się w najbardziej uprzemysłowionym landzie RFN, Nadrenii Północnej i Westfalii w okresie fermentu kulturowego i artystycznego Niemiec Zachodnich drugiej połowy lat 60 jako wyraz kontestacji obecnych w popkulturze brzmień amerykańskich, a zarazem jako reakcja pokoleniowa i próba zbudowania własnej tożsamości artystycznej opartej na doświadczeniach awangardowych. Kontynuował elektroniczny pop Tangerine Dream i dokonania kolońskiego Can. Legendarni założyciele grupy: Ralf Hütter oraz Florian Schneider-Esleben odebrali klasyczne wykształcenie muzyczne w düsseldorfskim konserwatorium (poznali się latem 1968 r. w Akademie Remscheid). Ze wspólnych zainteresowań i muzycznych poszukiwań zrodziła się grupa Organisation wykonująca następnie muzykę krautrockową, czyli psychodeliczny, eksperymentalny rock. Bezpośrednimi przewodnikami artystów byli kompozytorzy awangardowi: Karlheinz Stockhausen, Joseph Beuys, Name June Paik, a zarazem dokonania niemieckiej sztuki początku XX wieku, zwłaszcza Bauhausu. Zespół eksperymentował z brzmieniami syntetycznymi, keyboardami, miksowaniem klasycznych instrumentów i nagłośnieniami, a koncerty na uniwersytetach, w galeriach i klubach muzycznych przeszły do historii jako długie improwizowane sesje. Wydał również płytę Tone Float w składzie: Basil Hammoudi (wokal), Butch Hauf (bas), Florian Schneider Esleben (skrzypce, flet), Ralf Hütter (organy elektroniczne), Fred Monicks (perkusja). Przekonani o ograniczeniach klasycznego podejścia do muzyki Schneider oraz Hütter porzucili Organisation i otworzyli w centrum Düsseldorfu własne studio nagraniowe na 60-metrowym strychu kamienicy w pobliżu dworca kolejowego (Kling-Klang Studio). To tu powstały najważniejsze projekty audiowizualne i muzyka do niemal wszystkich albumów grupy Kraftwerk.



Ze względu na umiejętność łączenia wrażeń estetycznych z rzetelną wiedzą techniczną, mistrzami Kraftwerk byli zwłaszcza twórcy sztuki lat dwudziestych XX w.: ekspresjoniści niemieccy i futuryści. Teledysk do tytułowego utworu przypomina kadry z Metropolis Fritza Langa. Pod wpływem tych obrazów zmienił się także image artystów: eleganccy intelektualiści, technokraci wyraźnie stylizowani na lata 30.te. Wydana w 1978 r. płyta „Die Mensch Maschine” przyniosła największy przebój zespołu Das Modell. Kraftwerk nadaje tutaj maszynom status równy człowiekowi. Symbolem współistnienia maszyn i ludzi stały się pierwsze koncerty promujące album w Paryżu i w Nowym Jorku. Muzycy podzieleni na dwie grupy (Ralf i Florian w Nowym Jorku, Wolfgang i Karl w Paryżu) obserwowali koncerty z perspektywy widowni, rolę muzyków pełniły natomiast perfekcyjnie zbudowane lalki. Prezentacja manekinów na fotografiach, wideo i na scenie definiowała przemysłowe na poły ludzkie istnienia („halb Wesen und halb Ding”) pogłębiała fascynację odhumanizowanymi robotami. Także charakterystyczna okładka „Die Mensch Maschine” zaprojektowana przez Schulta, stała się nową ikoną pop kultury. Obecną na wcześniejszych płytach Kraftwerk improwizację zastąpiła precyzyjna forma i konkretne brzmienia. Płyta rozpoczęła prawdziwy renesans elektropopu, który zaadaptował awangardowe dokonania Kraftwerk także w łatwiejszych wydaniach, np. wczesnej odmiany hip-hopu amerykańskiego i kulturę DJ.

Zobacz:
Elektro Kardiogramm

Autobahn

The Robots