Asystent dyrygenta Ensemble Intercontemporain (EIC), współpracownik Susanny Mälkki (w latach 2012/13) oraz Matthiasa Pintschera (2013-15), członek młodego pokolenia kompozytorów francuskich. Jego repertuar obejmuje zakres rozciągający się od osiemnastowiecznych utworów, aż po muzykę współczesną, zarówno symfoniczną, liryczną, a także utwory na orkiestrę.

W roku 2014 Julien Leroy otrzymał nagrodę ADAMI (Administration des Droits des Artistes et Musiciens Interprètes) « Talents Chefs d’Orchestre » w paryskiej Salle Gaveau za wykonanie koncertu na wiolonczelę Szostakowicza wspólnie z Yanem Levionnoisem oraz Orchestre Colonne.

Młody dyrygent jest regularnym gościem Festiwalu w Lucernie jako asystent dyrygentów - Pierre’a Bouleza w 2012 i 2013, Sir Simona Rattle’a w 2014 oraz Esy-Pekki Salonena w 2015 roku.

Młody artysta pracował w roli zastępcy dyrygenta Paris Cité Internationale Orchestra w latach 2006-2014, dyrygował także orkiestrą Nowej Filharmonii Japonii, Orkiestrą Symfoniczną Tokio (w sali koncertowej Opera City w Tokio), Ottawa National Arts Centre Orchestra, orkiestrą im. Arturo Toscaniniego, Verbier Festival Orchestra, Orchestre Pasdeloup, a także zespołami TM+, Sillages, Court-circuit oraz Lucilin.

Leroy pracował także jako dyrektor muzyczny orkiestry symfonicznej Paris Rive Droite w latach 2003-2006, jest także założycielem i dyrygentem Orchestra Ensemble Intermezzo, co pozwala mu na pracę z różnorodnym repertuarem, współpracuje także z Paris Percussion Group, występującą między innymi w Filharmonii Paryskiej.

Julien Leroy rozpoczął swoją przygodę z dyrygenturą w wieku czternastu lat od nauki w Sergiu Celibidache Stiftung w Monachium pod kierunkiem Konrada von Abela, a następnie w Konserwatorium w Paryżu pod czujnym okiem Adriana McDonnela. Artysta brał także czynny udział w kursach mistrzowskich, prowadzonych przez wirtuozów, takich jak Valery Gergiev, Kurt Masur, Jorma Panula oraz Daniel Harding, z którym artysta współpracował wspólnie ze Szwedzką Radiową Orkiestrą Symfoniczną. Od tamtej pory Leroy poszerzał także swoją wiedzę na temat repertuaru współczesnego pod kierunkiem Laurenta Cuniota oraz Jeana Deroyera.

W roku 2003 Akademia Paryska przyznała artyście jednogłośnie pierwszą nagrodę za wykonania muzyki smyczkowej oraz kameralnej. W 2005 roku Leroy uzyskał dyplom studiów w zakresie harmonii, analizy oraz kompozycji, przyznany przez Konserwatorium w Paryżu.

Niedługo później, młody dyrygent zarażający wszystkich młodych muzyków swoją pasją do tworzenia został dyrygentem Orkiestr Konserwatorium w Paryżu. Od tamtej pory był także kierownikiem artystycznym kilku zespołów wchodzących w skład Alfred Loewenguth Youth Orchestras.

W 2010 roku Julien Leroy został mianowany profesorem dyrygentury Konserwatorium w Metz.