Polski muzykolog, kompozytor, krytyk muzyczny, autor monografii i artykułów poświęconych muzyce współczesnej i historii muzyki, a także dramaturg, grafik i pedagog. Jedna z najbardziej oryginalnych postaci polskiego życia muzycznego. Znany z rozległych zainteresowań twórczych i awangardowej postawy.

Gry na skrzypcach i teorii muzyki zaczął się uczyć w drugiej połowie lat 40. w Opolu. W latach 1949-53 studiował kompozycję u Artura Malawskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W 1949 roku podjął też studia muzykologiczne pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1953 roku napisał obszerną pracę dyplomową o Witoldzie Lutosławskim. Edukację muzyczną uzupełniał w 1959 u Luigiego Nono. W roku 1965 rozpoczął współpracę ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia.

Zdobywał nagrody na wielu konkursach kompozytorskich: w latach 1959 i 1964 – na Konkursie im. Grzegorza Fitelberga, w roku 1962 – na Konkursie im. Artura Malawskiego. W 1987 roku na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu otrzymał nagrodę za twórczość dramaturgiczną. Ponadto został uhonorowany m.in.: Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1971, 1972, 1980, 2001), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972), Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1977), Nagrodą Miasta Krakowa (1977) i Nagrodą Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku (1999).

Jako wykładowca związany z Instytutem Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, krakowską Akademią Muzyczną i Hochschule für Musik und darstellende Kunst „Mozarteum” w Salzburgu.

Od 1980 roku napisał ponad 40 sztuk teatralnych, które zostały przetłumaczone na 17 języków.

Jest autorem pierwszego w historii muzyki utworu napisanego na maszynę do pisania.