Cookies Ta strona używa plików cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia zindywidualizowanych usług oraz tworzenia statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia w opcjach Twojej przeglądarki. Więcej informacji. Zamknij
Sacrum Profanum 2023

Alice Sara Ott

Alice Sara Ott urodziła się w 1988 roku w Monachium w mieszanej, niemiecko-japońskiej rodzinie. Lekcje gry na fortepianie zaczęła pobierać w wieku czterech lat, zaś w wieku 7 lat wygrała Jugend Musiziert - niemiecki konkurs młodych muzyków. Po tym zwycięstwie pojawiły się kolejne, a w wieku 12 lat Ott rozpoczęła naukę w Mozarteum w Salzburgu, pod okiem Karla-Heinza Kämmerlinga.

W 2002 roku, w wieku 13 lat Ott została najmłodszą finalistką w historii japońskiego Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Hamamatsu, otrzymała także tytuł Najbardziej Obiecującego Artysty. Kolejne laury przyszły niedługo potem - pierwsze miejsce na konkursie Bacha w niemieckim Köthen oraz zwycięstwo w konkursie Pianello Van Tidone w 2004 roku.

Po koncercie w 2005 roku, podczas którego Ott wykonała I Koncert Fortepianowy Czajkowskiego wraz z orkiestrą symfoniczną Sapporo, pojawiły się pełne zachwytu recenzje, które wróżyły rozwój jej kariery w Japonii. Artystka znalazła się także na językach europejskich krytyków po świetnym występie w 2006 roku w Zurychu , na którym wykonała Koncert G-dur Ravela wraz z orkiestrą Tonhalle, dyrygowaną przez Davida Zinmana. W 2008 roku Ott była już znana na arenie międzynarodowej jako artystka, która nie boi się wyzwań podczas koncertu w szwajcarskiej Bazylei podjęła się zastąpienia Murraya Perahii, a jej występ i brawurowe wykonania dzieł Liszta i Beethovena zebrały owacje na stojąco. W 2009 roku odwiedziła Japonię wraz z Kijowską Orkiestrą Symfoniczną oraz Orkiestrą Ensemble Kanazawa, jej występy zebrały pozytywne recenzje, a jeden z koncertów - wykonanie I Koncertu Fortepianowego Czajkowskiego z Orkiestrą Symfoniczną Monachium, dyrygowaną przez Thomasa Hengelbrocka zostało nagrane na żywo przez Deutsche Grammophon i wydane w 2010 roku.

Rok 2010 był także rokiem wydania albumu zawierającego walce Chopina, który został bardzo ciepło przyjęty przez krytyków. Ott występowała w tym roku z orkiestrami symfonicznymi Cincinnati, San Francisco, Sztokholm i Tokio, wykonywała także recitale w wielkich salach koncertowych w Stambule, Paryżu, Wiedniu i Lucernie. Kolejny, wydany w 2011 roku album zawierający Sonatę nr 3 oraz Sonatę nr 21 Beethovena wraz z innymi jego pracami ponownie zebrał bardzo dobre recenzje. Rok 2012 Ott rozpoczęła trasą koncertową w Japonii, podczas której wykonywała V Koncert Fortepianowy Es-dur Beethovena w Ishikawie, Toyamie, Osace, Sapporo i innych miastach wraz z Orkiestrą Ensemble Kanazawa pod batutą Michiyoshi Inoue.

W odróżnieniu od wielu niezwykle uzdolnionych dzieci, u których wczesne tryumfy wróżą światową karierę, która nigdy nie zostaje zrealizowana, pianistka Alice Sara Ott spełniła pokładane w niej nadzieje, czego dowodem są niezliczone występy w największych salach koncertowych na całym świecie oraz konrakt na wyłączność z Deutsche Grammophon. Co więcej, Ott jest artystką, której pasmo sukcesów rozpoczęło się przed jej 21 urodzinami. Jej pierwszy zarejestrowany materiał, wymagające Etiudy Transcendentalne Liszta, został wydany w 2008 roku - roku jej debiutu w nowojorskim Yamaha Artist Center w koncercie poświęconym muzyce Liszta. Poza dziełami węgierskiego kompozytora Ott zna także repertuar klasyczny J.S. Bacha, Mozarta, Beethovena, Chopina, Brahmsa, Czajkowskiego, Griega, Ravela, Rachmaninowa i innych. Artystka regularnie uczestniczy także w koncertach muzyki kameralnej wraz z artystami takimi jak wiolonczeliści: Jan Vogler oraz Gustav Rivinius, skrzypaczka Tadjana Masurenko, perkusistą Peterem Sadlo i innymi uznanymi artystami. Ott pojawiła się też na najważniejszych festiwalach muzycznych, w tym między innymi na festiwalu w Lucernie, Szlezwiku-Holsztynie, oraz na słynnym Klavier-festival Ruhr.


Fot. Janine Guldener